بررسی رشد سلول های بنیادی مشتق از بند ناف جنین انسانی و تمایز آن به سلول های استخوانی بر روی داربست های نانوکامپوزیتی

چکیده مهندسی بافت استخوان ترکیبی از سلول و داربست سه بعدی جهت ترمیم بافت آسیب دیده یا از بین رفته ی استخوان است. در این راستا، نانو داربست های پلیمریplla و کامپوزیت plla/10%haباروش الکتروریسی تهیه گردید. داربست های تهیه شده، از لحاظ خصوصیات سطحی، درصد تخلخل، اندازه ی منافذ، نحوه ی توزیع منافذ، رفتار تخریب پذیری، پایداری حرارتی و ترکیب تشکیل دهنده ی داربست ها مورد بررسی و مقایسه قرار گرفتند. مطالعات میکروسکوپ الکترونی نگاره نشان دهنده ی خصوصیات سطحی مناسب داربست ها بود. تخلخل سنجی بر اساس قانون ارشمیدس بیانگر تخلخل بالای 90% در هر دو داربست بود، بررسی توزیع منافذ در سطح داربست ها نشان داد که داربست نانوکامپوزیت از اندازه ی منافذ بزرگتری نسبت به داربست تنها برخوردار است. طی تست تخریب پذیری تحت تیمار با pbs مشخص شد که داربست نانو کامپوزیت از سرعت تخریب و خاصیت جذب آب بیشتری برخودار است و همچنین phمحیط را کمتر تحت تاثیر قرار می دهد.آنالیز حرارتی(tga/dta)انجام گرفته بر روی داربست نانو کامپوزیتپایداری حرارتی بالای این داربست را مورد تایید قرار داد. بررسی زیست سازگاری داربست بوسیله آزمونmtt نشان داد که داربست نانوکامپوزیت سطوح بهتری را برای رشد و تکثیر سلول ها فراهم می آورند. سلول های بنیادی مزانشیمی، از بند ناف جنین انسان استخراج شد.به منظور اثبات بنیادی بودن سلول های جدا شده از بند ناف آنالیز فلوسایتومتری انجام گرفت.که نشان دهنده ی بیان بالای 90% مارکرهای cd90وcd105 و عدم بیان ماکر خونسازcd45 در سطح سلول ها بود. سلول های بنیادی مزانشیمی بند ناف بر روی هر دو نوع داربست کشت داده شد. و از لحاظ موفولوژیکی و نحوه ی اتصال سلول بر روی هر دو نوع داربست، بوسیله تصاویر میکروسکوپ الکترونی مورد بررسی قرار گرفتند. در نهایت به منظور بررسی توان تمایزی سلول ها در سطح داربست ها، بعد از کشت، به مدت 21 روز تحت تیمار محیط تمایزی استئوژنی قرار گرفتند. و روند تمایز طی روز های 7،14،21 با رنگامیزی آلیزارین قرمز و ون کوسا بررسی شد که در هر دو نوع رنگ آمیزی، داربست نانو کامپوزیت رسوب کلسیم بیشتری را نشان داد. و جهت بررسی مورفولوژی سلول های تمایز یافته بر روی داربست ها، تصاویر میکروسکوپ الکترونی تهیه و مقایسه گردید. نتایج بدست آمده نشان داد که داربست نانوکامپوژیت می تواند انتخاب بسیار مناسبی برای مهندسی بافت استخوان باشد.